O skali nagannego zjawiska świadczy liczba prac sprzedawanych w Internecie. „Dziennik” przeprowadził eksperyment, z którego wynika, że w sieci nabyć można prace „gotowe” i „pisane od nowa” w średniej cenie od 250 do 350 złotych za gotowce. Za pisane od nowa trzeba zapłacić od 30 zł za stronę.
Obecnie tylko niektóre uczelnie korzystają z programu antyplagiatowego, ale nie pozwalają one na wyłapanie wszystkich prac, ponieważ wychwytują tylko te z jednego ośrodka akademickiego, więc przedsiębiorczy student może kupić sobie pracę z innego miasta i nie zostanie wykryty. Rozwiązaniem jest wprowadzenie centralnego systemu, który działałby w całym kraju.
Dziwne jest stanowisko niektórych uczelni, które uważają, że problem jest znikomy, lub że sam się rozwiązuje w relacjach student – promotor, gdy ten ostatni wyłapuje z pracy wszystkie zapożyczenia.