Ryzyko regionalne zmaterializowało się również w postaci wyprzedaży polskich obligacji, która wywindowała rentowność papierów skarbowych do najwyższych od 4 lat poziomów. Rentowność obligacji o terminie do wykupu zbliżonym do 3 lat sięgała nawet 7,5%. W konsekwencji mierzący koniunkturę na rynku polskich obligacji indeks IROS stracił w ciągu miesiąca -2,24% i był to jego najgorszy wynik od października 2003 roku. W skali całego świata dosłownie kilka giełdowych indeksów zdołało wykazać mniejsze niż dwucyfrowe straty. Jednym z nich był indeks Hang Seng z giełdy w Hong Kongu. Ochrony kapitału nie zagwarantowało również złoto, którego cena w porównaniu z końcem września spadła o -16,6%. Warto jednak dodać, że w tym samym czasie dolar gwałtownie się umocnił, co częściowo złagodziło skutki spadku cen złota w ujęciu realnym. Spadały również ceny innych surowców - np. baryłka ropy potaniała w ciągu miesiąca o -32,9% osiągając poziom 65 dolarów. Od czerwcowych szczytów jej cena jest niższa o ponad połowę. Spadek tego surowca w sposób bezlitosny pociągnął w dół giełdę w Sao Paulo i w Moskwie. W pierwszym przypadku spadek wyniósł -36,2%, a w drugim -24,8%. Mimo tego liderem spadków w październiku nie były kraje w bezpośredni sposób kojarzone z surowcami, gdyż blisko -38% straciła giełda w Sofii. Tu zdecydowanie bardziej istotnym okazał sę czynnik płynnościowy. Zmniejszenie rządowych prognoz tempa rozwoju Chin nie mogło pomóc rynkom azjatyckim i indeks CSI 300 spadł o -25,9%. Z szerokiej perspektyw znów najlepiej wypadł rynek amerykański, który tracił mniej od swoich rozwiniętych konkurentów. Indeks amerykańskich blue chipów tj. S&P500 stracił -16,9%. Warszawska giełda nie oparła się silnej presji sprzedających. WIG spadł o -24% a WIG20 tylko o pół punkt procentowego mniej. Liderem spadków zostali deweloperzy i banki. Indeksy WIG-banki i WIG-deweloperzy potaniały odpowiednio o -32% i -28%. Jedynym segmentem, który nie zmienia swojego defensywnego charakteru jest sektor telekomunikacji - WIG-telekomunikacja stracił "tylko" -10,4%. W przekroju całego października zysk inwestorom mogło przynieść jedynie 65 spośród 471 działających minimum miesiąc funduszy i subfunduszy (uwzględniając również linie walutowe). Najlepsze rezultaty wypracowały fundusze i subfundusze Superfund, których jednostki nie rzadko rosły po ponad 30% (lider Superfund SFIO subfundusz C pozwolił zarobić 39%). Dalej w kolejności zobaczymy produkty, których polityka inwestycyjna dotyczy lokowania środków w aktywa denominowane w walutach obcych, ale ich jednostki są wyceniane w złotych. Dzięki temu zysk posiadaczom tych funduszy przyniosło wyraźne osłabienie złotego, którego skala zrekompensowała spadki wynikające z przeceny akcji czy obligacji. Grupą, która najbardziej korzysta na tym mechanizmie są fundusze obligacji dolarowych (PDU_UN). W październiku średnia liczona dla tej grupy, w której znajduje się 6 funduszy wzrosła o +14,6%. Najlepszy w tym gronie Millennium FIO Subfundusz Dolarowa Lokata wypracował w minionym miesiącu zyski na poziomie +19,4%. O wadze korzyści z relacji kursowych może świadczyć fakt, że jego jednostka wyrażona w dolarach spadła w październiku o -0,5%. Na przeciwległym końcu październikowego zestawienia znajdziemy oczywiście fundusze akcji. Jeśli chodzi o grupy, to przeciętne wyniki funduszy polskich akcji wynoszące -22,4% dla funduszy uniwersalnych oraz -22,5% dla produktów specjalizujących się w inwestowaniu w akcje małych i średnich spółek, zdołały pokonać fundusze sektora nieruchomości (-24%). Jeśli zaś chodzi o poszczególne produkty to najsilniejszy spadek wartości jednostki odnotowaliśmy w przypadku funduszu Arka BZ WBK Akcji Środkowej i Wschodniej Europy FIO (EUR), którego inwestycje dotyczą rynków akcji naszego regionu. Warto przy tym przypomnieć, że rozwiązanie to, podobnie zresztą jak inne produkty z segmentu tzw. Nowej Europy, było niegdyś promowane jako dobry sposób na dywersyfikację ryzyka. Okazuje się jednak, że w czasie bessy korelacja na rynkach akcji gwałtownie rośnie a na dodatek rynki mniej rozwinięte są przeceniane zdecydowanie bardziej. Stąd różnicowanie inwestycji w oparciu o takie kraje jak Turcja czy Rosja, przynoszące dobre efekty (czyt. zyski) w czasach hossy, w trakcie giełdowej zawieruchy działa jak dodatkowy balast.